Een van de kinderen die hier vijf jaar geleden is komen wonen was destijds 10. En is na vijf jaar helemaal vergroeid met de Woonboerderij. Het is haar thuis. René Peters, lid van de Tweede Kamer met in zijn portefeuille onder meer Jeugdzorg, moet even slikken als hij haar verhaal hoort. Wat hij oppikt uit haar verhaal: “Elkaar liefde en zorg geven, dat is waar het in de jeugdzorg om zou moeten gaan”, concludeert hij. Tegelijk is hij zich er terdege van bewust dat het om meer gaat, dat niet alle kinderen gelijke capaciteiten hebben, dat er behandelingen nodig zijn en speciaal onderwijs, dat er gesport moet kunnen worden en dat er liefst ook ruimte is. René Peters is gast bij de – als gevolg van corona kleine – viering van het 5-jarig bestaan van de Woonboerderij. “Het liefst hadden we alle mensen uitgenodigd die ons in de loop van die vijf jaar hebben geholpen”, vertelt Frank, maar dat gaat even niet.
De ideeën die René Peters opsomt zijn precies de uitgangspunten waarmee Frank Claassen en Nienke Pijnenburg vijf jaar geleden begonnen met de Woonboerderij. Tegen de keer in, want financiële adviseurs zagen het somber in. Die hadden echter niet gerekend met het doorzettingsvermogen van Frank en Nienke en de hulp van familie en vrienden. In ongewoon korte tijd werd de voormalige loodgieterswerkplaats omgebouwd tot een comfortabele woning voor vijf kinderen. Nienke: “Meer had zeker gekund, daar hebben we genoeg ruimte voor. We krijgen ook meer aanvragen, maar kleinschaligheid is altijd het uitgangspunt geweest. Daar houden we aan vast”. René Peters onderschrijft die stelling: “Het heeft lang geduurd voor kleinschaligheid de waardering heeft gekregen die het nu heeft”. We hebben te lang vastgezeten aan protocollen en regels. Die zijn er nu ook, maar kunnen in een kleinschalige woonvorm soepeler gehanteerd worden.”
Onze jubilaris is misschien wel net zo trots op de Woonboerderij als Nienke en Frank. Ze leidt het Tweede Kamerlid rond door het deel van de Woonboerderij dat zij deelt met vier kinderen en door de grote tuin, die ook hun tuin is. “Dit verhaal zou ze op mijn werkplek moeten kunnen vertellen”, aldus René Peters. “Dit maakt meer duidelijk dan de saaie debatten die over dit onderwerp gehouden worden.” Op zijn beurt wil hij onze jeugd een keer rondleiden op zijn werkplek. “Spreken in de Tweede Kamer gaat niet lukken, maar ik zet de ervaringsdeskundigen graag voor de commissie Jeugdzorg”. Onze jeugd kun je met recht ervaringsdeskundige noemen.
Bij de foto:
Nienke en Frank (l) onthullen samen met René Peters het gedicht dat stadsdichter Rick Terwindt van Meierijstad maakte voor deze gelegenheid.
