Op maandag 9 april 2018 presenteert NMC Schijndel een boeiende filmavond in ’t Spectrum.
Vóór de pauze is een film van Leo van de Veerdonk te zien over 4 seizoenen in het Wijboschbroek. Deze film is gemaakt in opdracht van NMC Schijndel. Hij geeft inkijkjes in een boeiend landschap. Sprankelende beelden waarbij de kijker getrakteerd wordt op een feest van kleuren, licht en schaduw, het leefklimaat van grote en kleine dieren, bloemen en planten en hun onderlinge samenhang.
Na de pauze een toegift in de vorm van een nostalgische documentaire over het boerenleven midden vorige eeuw, boeiende zwart-wit beelden, knap camerawerk, hard werkende boeren en boerinnen, zwoegende trekpaarden…
Te zien op maandag 9 april van 20:00u tot 22:00u. De zaal is geopend vanaf 19:30u. Voor NMC-leden gratis, niet-leden wordt een vrijwillige bijdrage gevraagd.
Leo van de Veerdonk is een ervaren natuurfilmer, bekend van zijn talloze Skôn Skèndel filmpjes die hij met Anton Helllings maakte voor de LOS. Zijn laatste grote natuurfilm “Het Schijndels Landschap” dateert van 2015 en ook gemaakt in opdracht van NMC Schijndel.
We zijn even bij Leo op bezoek… boven op zijn werkkamer… We kijken naar twee beeldschermen en horen de krachtige PC zoemen op de achtergrond. De schermen zijn gevuld met grafiekjes , film- en geluidsstroken.
Hier worden de ideeën uitgedacht, de beelden verzameld, teksten geschreven en uit duizenden fragmenten een film samengesteld van 45 minuten.
Tja, er komt iets meer bij kijken dan menigeen denkt, glimlacht Leo.
Ik houd van de natuur en film graag. Kan het geduld opbrengen om uren te zitten wachten op een beeld dat ik hoop te vangen…en vind het ook leuk om aan deze tafel te puzzelen, knippen en plakken.
Leo vertelt dat hij voor deze fim talloze keren naar het Wijboschbroek is gereden. Meestal met droog weer. Vaak ’s morgens vroeg, of laat in de middag. Dat geeft het mooiste zonlicht met de zachtste schaduwen.
Van planten ken je de vindplaatsen en bloeitijd, met bewegende dieren ligt het ingewikkelder. Een vos verplaatst zich en komt niet op afroep te voorschijn. Integendeel, als ze me zien of ruiken zijn ze gevlogen….
Dat betekent heel vroeg een plek zoeken waar ik denk dat de dieren verschijnen, in een dichtgeritste krappe camouflagetent onbeweeglijk soms uren zitten turen tot de reeën of een das in het beeld verschijnen, of het ijsvogeltje zijn visstek vindt om in het water vliegensvlug toe te slaan. En nee, tijd om een boek te lezen is er niet bij…. dan mis je geheid, ben je te laat..
Wat is je grootste uitdaging bij het maken van een natuurfilm?
Grootste uitdaging: dat mensen 45 minuten geboeid blijven kijken en luisteren … ik probeer de aandacht te vangen en vast te houden met pakkende beelden, goede timing, voldoende afwisseling in afstand, tempo, muziek, zinvolle teksten en van dat alles steeds niet te veel en niet te weinig. Daarvoor ontwikkel je een gevoel…. en ik hoop dat ik dat ook nu weer gevonden heb.
We mogen alvast even wat zien…. En we kunnen zeggen dit wordt genieten.
Het is een lust voor het oog alsof je zo door een gids meegenomen wordt, aan de hand het Wijboschbroek in, met je neus in de bloemen, met je hoofd in de mist, zompend door het natte broek…. en alles loopt en vliegt voorbij…. voedt elkaar, beschut, beschermt, bestrijdt, jaagt, plant voort en sterft.