Geschreven door Hans van Eck
Hans van Eck is een groot wielerliefhebber en voorzitter van de retro wielervereniging “Op zijn Retour”. Voor het blad “Helden in de wielersport in Brabant” schreef hij onderstaand artikel over de uit schijndel afkomstige oud-wielrenner Dirk van Oorschot. Wij danken de uitgever van het blad en de auteur voor het mogen plaatsen van onderstaand artikel en voor het verlenen van toestemming van het gebruik van de foto’s in dit artikel.
De loopbaan van Dirk van Oorschot
We ontmoeten Dirk van Oorschot in zijn landelijk gelegen huis in Loosbroek. De oorspronkelijk uit Schijndel afkomstige oud wielrenner is geboren in 1962, is getrouwd, heeft 2 dochters en is de trotse opa van 2 kleinkinderen.
Jeugd
De vader van Dirk was uitbater van de Triangel Bar aan het Schijndelse Plein 1944 en een meer dan verdienstelijk voetballer bij RKSV Schijndel. Dirk werd op jonge leeftijd dan ook lid van deze club. Het bleek echter niet zijn sport te zijn. Daarna had Dirk een prachttijd bij de Verkenners in Schijndel.
Wereldkampioen
Plaatsgenoot André Gevers werd in augustus 1975 wereldkampioen bij de amateurs. Dirk herinnert zich de rijtoer en de huldiging op de Schijndelse Markt nog heel goed. Dat wil ik ook: wielrenner worden. Enkele vaste stamgasten legden wat geld bij elkaar en in de kelder van Ad van de Meulenreek zijn woonhuis in Geffen werd een Superia aangeschaft. Dirk mocht direct met de fiets naar huis, maar mocht van pa niet over de toen nog van slechte klinkers voorziene Kaathovensedijk tussen Vinkel en Heeswijk. Dan liever een stukje omrijden over betere wegen. In het voorjaar van 1976 kwam de eerste wedstrijd er aan: rond de Oosterplas in Den Bosch, bij de 13-jarigen werd direct een podiumplaats behaald: 3e. Dat was het begin van een mooie carrière op de racefiets. Het sturen en bochten rijden leerde Dirk op een verlaten industrieterrein van Nico van Geenen. Al snel werd Dirk clubkampioen van de Windmolens in Kruisstraat. De individuele tijdrit was daarbij zijn specialiteit.
Jan Raas
Dirk zag Jan Raas als zijn grote voorbeeld. Altijd koers maken, de wedstrijd lezen, de keien uit de grond rijden en dirigent van het peloton of de kopgroep spelen. Zo wilde Dirk ook worden, de klassiekers hadden dan ook zijn voorkeur boven de bochtige criteriums. Ook in het heuvelland, zo tot en met de Ardennen kon Dirk prima mee.
NK clubs Dronten 1978
Een hoogtepunt uit de tijd bij nieuwelingen was het behalen van de Nationale Clubtitel ploegentijdrit in Dronten. Teamgenoten waren Ralf Elshof, Marcel Verhagen en Gerard van Gestel.
Met het diploma MTS op zak werd Dirk instrumentmaker bij Philips. Trainen deed hij graag en veel. Dirk herinnert zich nog heel goed het rondje Baarle-Nassau met André Gevers, Gerry van Gerwen en Henk Mutsaars. 160-170 kilometer volle bak. En als hij dan thuis kwam, stond de speciaal met een rol geprepareerde brommer van een supporter al klaar voor nog eens 50 tot 60 kilometer. Je wordt er hard van en het leert je dieper te gaan tijdens de wedstrijden.
WK
Heb je wel eens aan een veldrit deelgenomen? Omdat ze me vroegen om in Schijndel mee te rijden, maar dat was niet mijn ding. En de baan? Ja, dat wel. In 1980 zat Dirk in de voorselectie van het WK voor de onderdelen ploegentijdrit, wegwedstrijd en achtervolging op de baan. Hoe meer onderdelen je goed beheerste, hoe groter de kans op definitieve deelname. Het WK werd namelijk in Mexico gehouden en de kosten mochten voor de bond niet te hoog oplopen.
In de Heeswijkse Veldstraat bouwde Ad van Empel zo’n beetje zijn eerste “op maat” baanfiets voor Dirk. Dit alles onder het toeziend oog van Peter van Doorn. Die had zijn sporen op de baan wel verdiend met maar liefst 5 nationale titels op zijn naam en deelname aan de Olympische Spelen. Samen togen ze naar de baan van Sloten en Peter leerde Dirk de kneepjes van het baanwielrennen en het achtervolgen in het bijzonder. Daar is Dirk hem nog altijd bijzonder dankbaar voor, want Dirk was op dat WK in Mexico goed op dreef. Hij schopte het tot de kwartfinale, waarin hij met de best verliezende tijd verloor van een Australiër. Het leverde hem de 5e plaats op.
Ondanks de successen is Dirk gedurende zijn hele loopbaan op de fiets zijn club de Windmolens trouw gebleven. Ook bij de amateurs was er slechts 1 sponsorploeg waar Dirk voor actief was: Driessen stoffen met Henk Stevens als bijzonder goede ploegleider.
Amateur
Ook bij de amateurs ging het goed en snel. Alhoewel je ook verschrikkelijke dingen meemaakt. Bij zijn deelname aan de internationale wedstrijden bleek dat Dirk niet het type was voor het hooggebergte. Al snel leer je dan je metgezellen beter kennen. Zo ook de renner met wie hij bergop werd gelost. Ze hadden al vaak samen in een groepje gezeten om in de afdaling weer terug te keren in de hoofdmacht. Zo ook nu in de 6 daagse wegwedstrijd in Bergamo. Dirk volgde in het wiel over de gevaarlijke afdaling totdat zijn maat bij een brugje een bocht miste en zo’n 70 meter het ravijn inviel. Hij stopte en het leek een eeuwigheid te duren alvorens er hulp kwam voor de onfortuinlijke renner. Die minuten staan in het geheugen van Dirk gegrift. Deze renner heeft het helaas niet gered.
Dirk stond bekend als een doordouwer, een hardrijder, vooral op het vlakke. Hij kon ook goed de koers lezen. Toen in de Ronde van Zeeuws-Vlaanderen de Driessen-ploeg de slag volledig miste, was het Dirk die zijn ploeggenoten mee op sleeptouw nam. Kom op mannen: rijden. Ze reden van waaier naar waaier, de eerste waaier kwam in zicht, ze kwamen dichter en dichter, tot op 3 seconden, maar ze haalden het niet. Toch is dit de wedstrijd voor Dirk met de mooiste herinnering. Wat was dat prachtig.
Renners met goede herinneringen zijn Hans Baudoin, Leon Kersten, Piet Kleine en Geert Schipper. Stuk voor stuk jongens die er in vlogen en altijd wilden koersen.
Mooiste overwinning
Dat is de 2e etappe in Olympia’s Tour van Hillegom naar Harderwijk. Dirk had in het rondeboek gezien dat er voorbij Naarden zijwind zou komen. Nou die kwam, de bewuste bocht naar links zat er aan te komen. Dirk nam hem als eerste en zette alles op de kant. Enkele Oost-Duitsers en Russen volgden om de eerste waaier te vormen. Peter Pieters zat als enige landgenoot mee en die werd er in de sprint in Harderwijk opgelegd.
Dus sprinten kon je ook? Jazeker, ik klopte zelfs ooit nog Jean-Paul van Poppel in de ronde van Neerbeek.
In Olympia’s Tour beleefde Dirk ook zijn grootste teleurstelling: hij stond 7e in het algemeen klassement en in Bladel werd de individuele tijdrit gereden. Volgens de ploegleiding was zijn tempo nergens onder de 50 geweest, behalve in de bochten. 3 kilometer voor de meet reek hij lek, weg winst in de tijdrit, weg klapper in het algemeen klassement, weg Olympia’s Tour.
Fietsen
Dirk begon zijn loopbaan op een Superia, die al snel werd vervangen door een Rih, op maat gemaakt door Cor Bustraan op de Keizersgracht in Amsterdam. Later werd het Colnago, dit merk was namelijk materiaalsponsor bij de Driessen ploeg. Daar kreeg Dirk in 1981 een bijzondere tijdritfiets te pakken. Freddy Maertens werkte aan zijn grote comeback in de kleuren van Boule D’Or Colnago Campagnolo. Er werd speciaal voor de proloog van de Tour de France in Nice een tijdritfiets voor Freddy gemaakt. Op het laatste moment besloot Freddy die toch maar niet te gebruiken. Op zijn “oude” fiets werd hij slechts 76ste in deze proloog. De fiets was “over” en bij Colnago zochten ze naar iemand met dezelfde lichaamsbouw. Ze kwamen uit bij Dirk en hij heeft er diverse tijdritten mee betwist. Een prima karretje was dat. Overigens kwam het met Freddy Maertens toch nog goed in dat jaar: 5 etappes in de Tour, de groene trui en wereldkampioen. En Dirk, die werd o.a. 2 keer 2e in de Grote Prijs Timmermans en van der Heijden, de individuele tijdrit in Schijndel achter René Koppert en een jaar later achter Nico Verhoeven.
De column gaat verder onder de fotoslider
Wielerloopbaan
Als in 1985 de wielerloopbaan van Dirk (25 jaar oud) eindigt kunnen we de balans opmaken. 50 overwinningen, 1 bij de jeugd, 18 bij de nieuwelingen, 9 bij de junioren en 22 bij de amateurs. Hij heeft meer dan 100 podiumplaatsen behaald. Dat is toch een prachtig lijstje voor zo’n gewone jongen uit Schijndel.
Waarom ben je daarmee nooit prof geworden?
Dat was nooit mijn toekomstbeeld. Ik wilde me maatschappelijk ontwikkelen, slagen in het bedrijfsleven dat trok me bijzonder en daar was ik gedurende mijn wielerloopbaan al volop mee bezig. Vele generatiegenoten zagen dat anders, voor hun was er maar 1 toekomstperspectief: prof worden. Dat had Dirk niet zo. Op de dag dat Joop Zoetemelk wereldkampioen werd heeft Dirk zijn laatste wedstrijd gereden in Udenhout, op een Colnago door Ernesto Colnago persoonlijk in Italë aangemeten exemplaar. Hij was er klaar mee.
Zakelijke loopbaan
Van het wielrennen heeft Dirk meegekregen dat je met doorzetten, inzet en zelfvertrouwen een heel eind kunt komen. Vervang dan veel en hard trainen, door veel en hard werken en zie daar de basis voor een succesvol zakenman. Eerst werd Dirk bedrijfsleider in een inpakbedrijf. Het duurde niet lang tot hij tot de conclusie kwam dat hij dat wellicht beter kon als zelfstandig ondernemer. Binnen 5 jaar had hij 100 medewerkers in dienst. Het ene bedrijf verkocht hij, het andere startte hij opnieuw op. Het derde bedrijf genaamd Cups4you met vestigingen in Oss en Veghel is gespecialiseerd in verpakkingsoplossingen voor de dranken- en voedingsmiddelenindustrie. Dirk heeft 10 jaar geleden dit bedrijf verkocht en sindsdien geniet hij van het ondernemerspensioen. De ruim 20 jaar als zakenman heeft Dirk meer gebracht dan een profcontract ooit zou kunnen.
De echte loopbaan
Ook anno 2019 fietst Dirk nog steeds, z’n 7000 tot 8000 kilometer per jaar op een Colnago CX1. Je kunt hem dus nog geregeld spotten op de Brabantse wegen. Toch is de kans dat je Dirk lopend tegenkomt aanzienlijk groter. Voor zaken reisde Dirk over de hele wereld, maar vooral heel veel naar de USA. Omdat een fiets meenemen wat lastig is bij al die vliegreizen, besloot Dirk om zijn hardloopschoenen mee te nemen en zo fit te blijven. Van het één kwam het ander en inmiddels is Dirk al jaren een fanatiek marathonloper. Hij heeft er al 57 op zijn naam staan. Dirk is er trots op dat hij op alle 5 de continenten minstens 1 marathon heeft volbracht. Wat dacht je van Memphis (de eerste samen met het salesteam van de Amerikaanse tak van zijn bedrijf), Rotterdam (na afloop kon ik geen kleuren meer onderscheiden), Tokyo, Marrakech, Atlanta, Texas of Adelaide. En dan de marathon van Patagonië waar je 42 kilometer niemand tegenkomt behalve een vogel zo groot als een vliegtuigje en waar slechts 100 deelnemers zijn toegestaan. En Death Valley, kurkdroog en gloeiend heet. Alaska met sneeuwmuren van wel 3 meter hoog langs de route. Of Fort Collins (de zwaarste) in de Rocky Mountains met een hoogte tot 2500 meter. En dan Orlando, om 6 uur in de morgen door de 4 pretparken van Disneyworld in de staat Florida. En Las Vegas, in de nacht over the Strip.
En natuurlijk ook New York en Boston staan al meerdere keren op de lijst. Wist je dat je voor Boston je moet kwalificeren. Maar ook dat is geen probleem, Dirk behoort in zijn leeftijdscategorie tot de snellere lopers. Zijn tijden liggen afhankelijk van de omstandigheden en het parcours tussen de 3.15 en 4.00 uur. Maar daar traint hij wel zo’n 4000 kilometer per jaar voor.
Als we deze cijfers zien, snappen we wel waarom er in de prijzengalerij alleen herinneringen zijn aan de marathonloopbaan.
Ons mam
Dirk is zijn ouders bijzonder dankbaar voor wat ze voor hem hebben betekend, vooral ook tijdens zijn wielerloopbaan. Ze waren er altijd en overal. Ze waren zijn grootste supporters. Ook Jan Verhagen wordt genoemd, een stamgast die er altijd bij was. Hoe prachtig is het om nu te horen dat Dirk zijn moeder (vader is helaas overleden) meeneemt naar de diverse marathons over de hele wereld. En ze supportert er ook op 87 jarige leeftijd nog volop op los. En wie was je steun en toeverlaat gedurende 10 jaar wielrennen als het gaat om persoonlijke begeleiding op sportief vlak? Nou dat is niet moeilijk: oud wielrenner Peter van der Donk deed dat al die jaren zeer vakkundig, vol enthousiasme en toewijding. Zonder zijn inbreng had mijn wielerloopbaan er waarschijnlijk een stuk minder succesvol uitgezien. Een dikke pluim voor en veel dank aan Peter van der Donk is hier dan ook op zijn plaats.
Doelen
De 6 grootste marathons ter wereld volbrengen zit in de pocket, marathons op de 5 continenten ook. Wat kan een marathonloper zich nog meer wensen? In alle 50 staten van de USA minimaal 1 (gecertificeerde) marathon uitlopen. Op de kaart staan inmiddels 30 knopjes waar Dirk overal gelopen heeft inclusief Hawaiï. Nog 20 te gaan dus. Dirk is lid van de 50 States Marathon Club. Inmiddels zijn er 1600 mensen Dirk voorgegaan. Hij gaat ervoor, zoals altijd. Nu probeert hij de eerste marathonloper te zijn die niet in Zuid- of Noord Amerika woont, die deze Grand Slam gaat voltooien. De loopbaan van Dirk, die loopt lekker.
Oproep
Voor zijn volgende artikel voor het blad Helden in de wielersport in Brabant is Hans van Eck volop bezig met info, verhalen en foto’s verzamelen over Jos Wouters uit Schijndel en zijn wielerploeg Capélux. Stuur een mailtje naar info@schijndel-online.nl als je nog iets hebt liggen of weet. Alle tips zijn welkom.
Het blad “Helden in de wielersport in Brabant” is verkrijgbaar in de betere boekhandel. Bovenstaand artikel is geplaatst uitgave nr. 26.