Tekst: Henk Verhagen
Terug naar vroeger met het comfort van nu, dat is kortweg de visie waarmee Peter en Marleen Simons bouwen aan hun toekomst in Wijbosch. Aan Aakendonk 2 zijn ze al jaren bezig hun droom gestalte te geven met een ecohuis van stro.
Aakendonk ligt ietwat afgelegen tussen Wijbosch en Het Hoeves en was -toen nog Aackendonk geheten- in de negentiende eeuw een woest gebied waar leem gewonnen. Ene heer F. Weijers uit Udenhout wilde er in 1901 grond kopen om een steenfabriek te beginnen. Vanwege de -te hoge- grondprijs zag hij er echter van af.
Twee huizen slechts staan, zolang ik me kan herinneren, in dit gedeelte van het Wijboschbroek: de witte boerderij van de familie Den Blanken aan het Haagsebosch en het huis aan Aakendonk 2, aan de toegangsweg naar ‘t Broek en zichtbaar vanaf de Veghelsedijk.
Heel lang was de route door het broek naar het kanaal een zandweg. Tot 1966, toen de gemeente de straat liet asfalteren. Naar verluidt gebeurde dat op last van dokter Metz, die enorm boos geworden schijnt te zijn dat de zieke mevrouw Den Blanken niet aan huis opgehaald kon worden omdat het modderpad voor de ambulance onbegaanbaar was. Om die reden moest heer Den Blanken zijn vrouw met de trekker over het glibberige oneffen leempad tot aan de verharde Veghelsedijk brengen. Dat was voor het laatst want daarna werd ook de Aakendonk goed begaanbaar. In 1966 gaf de gemeente aan enkele wegen in het Wijboschbroek ook hun huidige namen. Zie www.schijndelwiki.nl Aakendonk.
Aakendonk 2, in de knik van de weg gelegen, kreeg in 2008 te maken met een forse brand. Het huis dat er intussen al wel 100 jaar staat, ziet er aan de buitenkant nog aardig uit maar is feitelijk onbewoonbaar.
Voor het paar Peter en Marleen uit Mierlo is dat geen beletsel. Zij kochten het huis en ruim 5000 vierkante meter grond in 2014 immers met het plan om er een geheel eigen huis neer te zetten: eentje van strobalen. Een ecohuis. Zodra dat klaar is, gaan ze het huidige pand slopen. Er verdwijnt dan een herkenningspunt maar ik ben ervan overtuigd dat er iets moois voor terug komt. Een nieuw baken aan de Aakendonk.
Zoals ze intussen ook al meermalen in de krant hebben verteld is de leefwijze van Peter en Marleen gericht op duurzaamheid. Dat is aan de constructie van hun huis te zien. Toepasselijk voor dit gebied van akkers, broek, leem en bos wordt het huis gebouwd van hout, strobalen en leem; milieuvriendelijk en gifvrij.
De ligging is zodanig dat er maximaal geprofiteerd kan worden van de zon; de muren zorgen voor een goede isolatie. De kelder is voorzien van een natuurlijk ventilatiesysteem zodat de omstandigheden ideaal zijn om er groente en fruit op te slaan. Zo gebeurde het vroeger bij veel boerengezinnen ook. Ook in het oude huis zit, gegraven in de lemen ondergrond, een kelder die vroeger voor hetzelfde doel werd gebruikt.
De familie Simons beschikt over een lange adem, want ze is al jaren onverdroten bezig om haar droom te verwezenlijken. Straks als ze met het huis klaar is, gaat ze ook weer wecken zoals dat vroeger werd gedaan. Ik kan me nog herinneren dat bij mijn grootouders -eind jaren ’50 van de vorige eeuw- fruit en groente in weckpotten werden gestopt (geconserveerd) zodat er ook in de winter voldoende voedsel was. Met de komst van de ijs- en koelkasten en het conservenblikvoedsel is de kelder als koele opslagplek overbodig geworden en dus verdwenen.
De levenswijze van vroeger was dikwijls eenvoudig. Uit zuinigheid of omdat het geld er eenvoudig niet voor was, moesten families zelf voorzien in hun dagelijkse levensbehoeften. Daarom ook pasten ze hergebruik van materialen toe vanuit het idee ‘wat goed is gooi je niet weg’.
Mooi om te zien dat de familie Simons dezelfde werkwijzen hanteert om redenen van duurzaamheid. Peter en Marleen willen met hun kinderen zoveel mogelijk selfsupporting zijn, niet van anderen afhankelijk. Misschien houden ze ons een spiegel voor dat het anders kan of moet als we de aarde leefbaar willen houden.
Verdere informatie:
onsecohuis.blogspot.com
www.degroeneplak.nl
